Vrijheid in gevangenschap

Sinds twee weken hebben we een nieuwe huisgenoot. Hij heet Timmie. De goudhamster is voor 'iedereen'. Rosa wilde heel graag een hamster voor zich alleen, maar ik zag de bui al hangen. Dan moet er natuurlijk ook nog een hamster voor Hendrik en nog een hamster voor Annemijn en dan zijn er plots heeeel veeeel hamsters voor papa en mama ;-)

De eerste dagen liet Timmy zich niet zien, tot groot verdriet van de kinderen natuurlijk. Maar nu heeft hij door dat er allerlei eten te scoren valt als hij zijn neus laat zien. Dat werkt natuurlijk wel...

 Vroeger, toen ik student was, had ik ook hamsters. Onze 'leef'tijden sloten toen ook mooi bij elkaar aan, beide waren we tot diep in de nacht op ;-). Ze liepen vaak rond in de kamer. Soms kreeg ik ze dan niet meer te pakken en zette ik de kooi op de grond met eten erin. Ze kropen dan meestal vanzelf weer in de kooi. Eén keer vond ik er één in de gieter, kletsnet. Die vond het niet zo leuk en beet dan ook stevig in mijn vinger toen ik hem er uitviste. Gelukkig bleek hij na een behandeling met de haardroger weer op te knappen.

Timmie is nog niet heel tam, maar dan toch wel al tam genoeg om in zijn hamsterbal te lopen. Echt een uitvinding. Maar zo komisch om te zien. Aan de ene kant kan hij alle kanten op, de hele kamer door, maar aan de andere kant is hij natuurlijk opgesloten in de bal. Wat hij niet eens heel erg vind, want hij zit zich lekker te poetsen in de bal, blijkbaar zit hij toch op zijn gemak...